Sneeuw in Bucharest

Het sneeuwt al een hele dag in Bucharest. De sneeuw gaat hier gecombineerd met een ijzige noorderwind die de sneeuw recht in je gezicht blaast en dwars door alle slim aangebrachte laagjes jaagt. Op die manier komt er van sightseeing niet veel terecht, dus maken we er een museumdagje van.

Het eerste museum dat ik bezoek is het museum van geschiedenis. Aan de kassa krijg ik een mooie korting en al gauw blijkt waarom: de grootste zalen zijn gesloten terwijl men een nieuwe expositie aan het opbouwen is. Wat is er wel: een gigantische kopie van de zuil van trajanus, de schatten van de roemeense koningen en koninginnen en duizenden munten.

Het tweede museum is verreweg het meest bevreemende: dat van de roemeense boer. De collectie op zich valt heel goed mee, maar wordt begeleid door bevreemende teksten als " de schaduwen zijn niet zomaar aangebracht maar brengen u dichter op het verlichte pad naar hogere kennis" (over de belichting van een dorsvlegel) en " door de marteling van het graan bereikt de veganist een fase van ontbering die zijn spiritualiteit vergroot" (over het vasten). Ik dacht dat het aan een slechte engelse vertaling lag, maar ook in het frans en het duits kwamen dit soort zinnen voor.

Verder bevat het museum een verzameling van volkswijsheden gaande van het vrij triviale "als je haar in brand staat, krijg je hoofdpijn" over het foute (maar begrijpbare) "wie eierschalen verbrandt, doodt de eruit gekomen kuikens" tot het volslagen absurde "de jonge bruid die als eerste object in huis het vuur ziet, ziet haar schoonmoeder sterven" Geen idee of het laatste een waarschuwing dan wel een aansporing is.

Het laatste museum was het natuurhistorisch museum dat een overzicht geeft van de natuur in Roemenie. Een van de stichters van dit laatste museum was trouwens Emil Racovitca, hoofdwetenschapper op de Antartctische expeditie van de Belgica van Adrien De Gerlache, dus toch een belgische noot hier in Roemenie :)