maandag 20 oktober 2014

Oh donau so blau

We zijn vandaag aangekomen in Ruse, een grensstadje aan de natuurlijke grens tussen bulgarije en roemenië. De donau kronkelt loopt hier nog breed en statig langs de oevers van waar eens de romeinse grensstad sexaginta prista lag.

Bij het binnekomen van Ruse werd ik verwelkomd door Dimitar, een bulgaar die uitstekend engels spreekt (al stottert hij een beetje). Dimitar waarschuwt me dat ik mijn busticket voor morgen maar beter direct kan kopen en helpt me dat te regelen met de lokale bediende ( dimitar zijn bulgaars is een stuk beter dan het mijne, vandaar).

Omdat het middag is, ik honger heb en er tegen opzie alleen te eten (wat ik tot nu toe altijd heb kunnen vermijden :-)), stel ik Dimitar voor om samen een hapje te eten. Mijn levas heb ik binnenkort niet meer nodig, het eten is hier spotgoedkoop en dimitar heeft me net verteld dat hij als dakloze in het busstation leeft, dus 'lunch is on me'. Ik hou er een goed gesprek én een uitstekende lunchtip aan over.

Dimitar is behoorlijk belezen, maar op de een of andere manier vooral een specialist van het belgische voetbal. Ik kan de vitosha supporter in hem plezieren door te zeggen dat antwerp ondertussen al een tijdje in 2e klasse speelt.

Verder heeft hij het niet zo begrepen op de russen, vandaar dimitar en niét dimitri. Hij is verbaasd als ik hem vertel dat ik belgen ken zonder enige russische connectie die ook dimitri noemen.
Zijn weerzin van de russen lijkt gerelateerd te zijn aan de 2e wereldoorlog. Dimitar vind dat het leed van de joden uitvergroot wordt ivm de oostbloklanden die aan Stalin werden uitgeleverd. En Stalin en Hitler werkten tenslotte samen.

Morgen de grens over!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten