De zon ging op, de zon ging onder en zo ging het vele dagen. Spectaculaire veranderingen voltrokken zich, soms ten goede, soms ten slechte, maar er was steeds het perspectief op een avontuurlijke reis naar Iran.
Begin September belde Joker om te horen of ik van Intrepid al een authorizatiecode had gekregen. Dat was helaas niet het geval, maar de vriendelijke dame aan de lijn zou intrepid aansporen om die op te sturen.
Tien dagen later nog altijd niets gehoord van Intrepid of Joker, dus een mailtje gestuurd naar Joker. Binnen de dag reactie dat het dossier in behandeling is bij Intrepid, ik was dus weer gerustgesteld.
Een week later nog altijd niets gehoord en nu begon ik wel rare kriebels in mijn buik te krijgen. Na nogmaals Joker te contacteren, had ik er niet echt een goed gevoel meer in. Toen men mij eind september (30 september dus) nogmaals vroeg om de formulieren in te vullen die ik in januari reeds had ingevuld, had ik een bijzonder naar gevoel (zelfs toen vijf minuten later een andere mail binnenkwam om te melden dat ze mijn formulieren gevonden hadden, bleef dat nare gevoel behouden).
Drie dagen later telefoon van Joker: Intrepid had laten weten dat ze geen autorisatie code meer zouden opsturen. De mensen van Joker zijn nog die namiddag naar de ambassade geweest om te horen of zo'n code wel nodig is (ja dus, dat had ik ook kunnen vertellen) en of ik geen visum on arrival zou kunnen krijgen (neen, onduidelijke reden voor mij, allicht reis te lang?).
Men stelde mij nog voor om nog een laatste poging te wagen via een andere organisatie. Dat heb ik afgeslagen om de volgende redenen:
1) op die organisatie hun website zelf stond dat de procedure minimaal drie weken duurt (en ik had toen nog 10 dagen, met daarin het offerfeest, wat een niet onbelangrijk feest is voor de iraanse ambtenarij)
2) één van de redenen om op reis te gaan met een organisatie is dat ik er nauwelijks werk in moet steken. Als ik dan toch een hoop moeite moet doen, dan kan ik even goed zelf mijn trip uittekenen
3) tien dagen is nog net voldoende om zelf iets grosso moddo ineen te boksen.
En dus staan we op 15 oktober toch op de luchthaven, maar niet voor het vliegtuig naar Teheran. Bestemming onbekend voor iedereen behalve mezelf (en uiteraard connections.be en hostelbookers.com en één oude vriend, die nog een tijdje anoniem blijft, dank je wel, heb geen westvleteren gevonden op zo'n korte tijd, maar wél sint-bernardus, hoop dat je dat ook lekker vindt).
We blijven drie weken weg, check hier terug op 15 oktober om te zien naar welk land we eerst afreizen :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten