Jeroen gaat nog altijd niet naar Iran

maar wel naar de usa om er de verkiezingen van 2016 van dichtbij mee te maken!

Volg alles op https://jeroenpollt.wordpress.com/

Me & Hobo

Picture Time

https://plus.google.com/101134135300802229336/posts/Dk1Un9qdbhU

Het Janusgezicht van Kiev

Ik ben ondertussen al weer twee dagen in Kiev voor de laatste dagen van mijn vakantie. Kiev is een miljoenenstad waar je makkelijk een vijftal dagen kan spenderen (en ergens heb ik spijt dat ik zo lang in kishinau en Tiraspol heb verbleven waar uiteindelijk toch niet zoveel te beleven was terwijl ik hier naar chernobyl had kunnen gaan).

De stad wordt gedomineerd door romantische orthodoxe kerken die als grote suikertaarten de heuveltoppen van Kiev sieren en in de herfstzon een feeerieke uitstraling aan de stad geven.

Maar in de stad zelf is te merken dat het land in een soort van staat van oorlog verkeert. Er is overal politie en leger (het onderscheid tussen beide is niet altijd duidelijk) en die lopen er gespannen bij. De Oekraieners zijn oprecht bang voor een inval van de russen en de verkiezingen van dit weekend in de donbas hebben het er hier niet beter opgemaakt.

Op het hart van de revolutie, het Maidan plein, branden talloze kaarsen rond de foto's van de gesneuvelden en een constante bedevaart is aan de gang. Op het moment dat ik er ben is een demonstratie aan de gang tegen het referendum in de donbas, die gaat gepaard met een nog grotere aanwezigheid van de veiligheidsdiensten, ambulanciers en eveneens met de nodige voetzoekers en andere explosies.

Morgen de laatste trip: huiswaarts via OS662 en OS353. Veertig minuten transit in Wenen, kwestie van nog een laatste keer het avontuur op te zoeken.

Sin City

Halloween en het weekend heb ik ondertussen doorgebracht in het las vegas van europa. op elke hoek van de straat een casino of een bar af en toe afgewisseld met een stripclub.

Dit is de stad die catarinha de grote liet maken door haar minnaar (en waarna hij stierf zonder de stad ooit te zien). Dit is de stad waar pushkin het grootste deel van zijn meesterwerk eugene onegin schreef.

Dit is de stad waar in mei tijdens pro- en anti russische rellen een aantal doden vielen. Dit is de grootste haven aan de zwarte zee en één van de favoriete vakantiebestemmingen voor rijke russen.

Dit is de stad waar ik kookte voor vier hongerige duitsers (het geheim is er voldoende room in doen, Duitsers houden van room), waar ik afdaalde in de catacomben en waar ik de situatie in oost oekraïne besprak met de zeer verontruste bediende van het hostel.

Waar lenin en marx nog steeds op een standbeeld staan

De hoofdattractie van Transnistrië zijn de opvallende communistische symbolen die verspreid zijn over de hele stad. Standbeelden van Lenin bewaken de overheidsgebouwen, de hamer en sikkel sieren de munten en posters, de helden van de sovjet unie schreeuwen je hun boodschap toe vanop de reclameborden.

Denk echter niet dat transnistrië een communistisch land is. Het is volledig in handen van een groepje oligarchen die elke voorziening in handen hebt: water, elektriciteit, internet, voeding, bier...Om hun monopolie te bestendigen hebben ze een eigen munt ingevoerd die ze zelf controleren en die in het buitenland helemaal niets waard is.

Geld brengt alles in orde, alles is te koop. De politie stopt je soms in de hoop van een fooi te vangen om een imaginaire boete te ontlopen. De mensen zelf zijn vriendelijk maar politiek volledig apatisch. Hun enige doel schijnt te zijn om zo snel mogelijk een miljoen roebels te maken.

Volgens Tim, mijn gastheer hier, is dit wat men zal proberen te doen in oost-oekraïne.

The American Way

Ik ben weer van land verhuisd naar een semi officiele staat: transnistrië. De reis begon deze ochtend in kisinau en onverwachts kreeg ik gezelschap van een amerikaanse reiziger die de kou van ons vorig hostel beu was en voor een stuk hetzelfde traject volgt als ikzelf.

Andy is al 16 jaar op reis, leeft van zijn website (travelinghobo.com) en is heeft ondanks zijn leeftijd van 59 nooit een vrouw gehad ouder dan dertig. Al snel zal blijken dat naast reizen vrouwen zijn grote passie zijn. Ik maal er niet om en al snel zijn we op weg in een veel te krappe uitgebouwde break naar het land achter de dnjester.

Daar aangekomen worden we opgewacht door Tim, de enige expat van dit land. Tim is getrouwd met een lokale schone en zover we kunnen nagaan een beetje de verbindingsman tussen de lokale oligarch en de toeristen die de weg naar hier vinden.

Tim vergelijkt de situatie hier met die in oost-oekraïne en stelt dat mwn daar afglijdt naar dezelfde situatie als die in transnistrië, een statement dat enigszins stand houdt. Hij en andy zijn het er roerend over eens dat de westersr media vooral over sensatie berichten en niet over de werkelijke situatie. Tim heeft blijkbaar verscheidene reportages van bbc en cnn begeleidt maar zijn woorden werden telkens verdraait of hij werd gewoon doodgezwegen...