Het Janusgezicht van Kiev

Ik ben ondertussen al weer twee dagen in Kiev voor de laatste dagen van mijn vakantie. Kiev is een miljoenenstad waar je makkelijk een vijftal dagen kan spenderen (en ergens heb ik spijt dat ik zo lang in kishinau en Tiraspol heb verbleven waar uiteindelijk toch niet zoveel te beleven was terwijl ik hier naar chernobyl had kunnen gaan).

De stad wordt gedomineerd door romantische orthodoxe kerken die als grote suikertaarten de heuveltoppen van Kiev sieren en in de herfstzon een feeerieke uitstraling aan de stad geven.

Maar in de stad zelf is te merken dat het land in een soort van staat van oorlog verkeert. Er is overal politie en leger (het onderscheid tussen beide is niet altijd duidelijk) en die lopen er gespannen bij. De Oekraieners zijn oprecht bang voor een inval van de russen en de verkiezingen van dit weekend in de donbas hebben het er hier niet beter opgemaakt.

Op het hart van de revolutie, het Maidan plein, branden talloze kaarsen rond de foto's van de gesneuvelden en een constante bedevaart is aan de gang. Op het moment dat ik er ben is een demonstratie aan de gang tegen het referendum in de donbas, die gaat gepaard met een nog grotere aanwezigheid van de veiligheidsdiensten, ambulanciers en eveneens met de nodige voetzoekers en andere explosies.

Morgen de laatste trip: huiswaarts via OS662 en OS353. Veertig minuten transit in Wenen, kwestie van nog een laatste keer het avontuur op te zoeken.